چرا اهمیت جشنواره عمار بیشتر از سینماست؟
اول: «اکران» در فرهنگ سینمایی به معنای نمایش فیلم است. آن هم در سالن‌های تاریک تعبیه شده که برای تماشای آن مبلغی دریافت میشود. در کشور ما بیش از هزار شهر سینما ندارند و تنها 64 شهر از امکان اکران فیلم برخورد هستند. به لحاظ جمعیتی، با در نظر گرفتن آمار روستاها، بیش از نیمی از ایرانیان دسترسی به سالن‌های سینما ندارند. مرکز آمار تعداد سینماهای فعال کشور در سال 1393 را 193 سالن اعلام کرده است که این تعداد نیز نسبت به سال قبل خود 9 درصد کاهش یافته است. آمار فروش فیلم در شهرهای دارای سینما هم از استقبال زیر هشت درصد حکایت دارد (البته این با در نظر گرفتن فیلم پرفروشی همچون فروشنده در بین جمعیت شهری دارای سینماست) اما جشنواره عمار با با تغییر مدل اکران فیلم و انتقال آن به اماکن عمومی-مذهبی همچون مساجد، پایگاه‌‌های بسیج، حسینه‌ها، دانشگاه‌ها و مدارس و... آثار خود را در اختیار دورترین مخاطبان خود در شهرها و روستاها قرار می‌دهد. عمار در سطح کشور فقط 150 مرکز توزیع رسمی فیلم دارد که هر کدام تعداد قابل توجهی از اماکن عمومی منطقه را تحت پوشش قرار می‌دهند. علاوه بر اکران داخلی، آثار عمار در برخی از کشورهای منطقه نظیر سوریه، عراق و... و حتی بعضی از شهرهای اروپایی مانند لندن اکران میشود. هر چند که تعریف متفاوت عمار از سینما، صنعت سینما را دچار دگرگونی‌های بنیادین کرده و نهاد‌های حاکمیتی را بیش از پیش وارد میدان کرده است، اما در هر صورت ظرفیت این ساختار (مردمی- حاکمیتی) نسبت به سینما قابل توجه است
یا علی مدد...